Testverslag van CoMod JoergW over de Carrera DIGITAL 124 Ferrari 250 GTO
(23714/23715)
1. optiek:
De Ferrari 250 GTO, een van de eerste auto's waarvan de vorm grotendeels in de windtunnel werd bepaald, domineerde de GT3-klasse en scoorde waardevolle punten voor de overwinningen van Cavallino Rampante in het one-make kampioenschap van 1962 tot 1964.
Toen het nieuws over de geplande release van de Ferrari 250 GTO uitlekte, wilde ik het eerst niet geloven. Een van mijn verklaarde favoriete modellen komt in precies de juiste schaal... En nu staat het voor mijn neus... in tweevoud. Beide modellen zijn onberispelijk geschilderd en maken indruk met hun vorm en vele details. "Leren gespen" op de motorkap, luchthappers, spaakvelgen... er is echt veel te zien op dit model en ik ben nog niet uitgekeken. Oké, genoeg gepraat. Beide auto's zijn grotendeels modelkwaliteiten met kleine compromissen in de velgen.
2. technologie:
Het voertuig is voorzien van de bekende Exclusiv- en D124-technologie. Het voertuig is veel smaller op schaal dan bijvoorbeeld de Hotrods of de Corvette, maar er is nog genoeg ruimte onder de carrosserie en in het chassis om te knutselen (voor wie dat leuk vindt). De doorgang van de wissels was beter nadat ik de schroef onder de geleidekiel iets had losgedraaid. Meestal stel ik niets bij en rijd ik een tijdje met de auto's in de afleveringstoestand voordat ik ga sleutelen. Maar bij de GTO was meer werk niet nodig.
3. vakmanschap:
Zeer solide en zeer gedetailleerd. De afwerking is alleen een beetje slecht op de velgen, waar materiaal is afgezet in de spaakruimtes, maar niet is doorgebroken. Met deze filigraan spaken en de gebruikelijke fabricageprocessen kan dit waarschijnlijk niet helemaal worden voorkomen. Gewoon doorprikken met een naald of een tandenstoker, zoveel zijn er niet.
4. rijgedrag:
De prototypische banden hebben zelfs zonder magneten grip, maar laten het voertuig uitgebreid driften, erg leuk en historisch correct voor het model. De tuningbanden of de middenmagneet zijn zeker geschikt om met meerdere voertuigen te racen. Net als bij de meeste andere voertuigen moeten de randen van de banden worden gebroken, d.w.z. onder een lichte hoek worden geschuurd. De GTO is niet zo makkelijk te besturen als de Corvette, maar zeker niet minder leuk.
5. diversen:
Ik ben erg benieuwd wat Carrera nog meer voor ons in petto heeft op het gebied van GT-auto's uit de vroege jaren 1960. Mijn eetlust is al opgewekt.
CoMod JoergW
----------------------------------------------------------------
Testverslag van CoMod Carrera124 over de Carrera DIGITAL 124 Ferrari 250 GTO
(23714/23715)
Een van de duurste klassieke auto's ter wereld...
Eerst iets anders: in dit testverslag ga ik voor één keer niets schrijven over het originele voertuig. Ten eerste ben ik niet bijzonder geïnteresseerd in auto's uit de jaren 1960 en ten tweede is de Ferrari 250 GTO een van de bekendste en duurste klassieke auto's ter wereld.
Laat elke lezer zelf oordelen over het model, ik denk dat de foto's voor zich spreken. Twee dingen in het bijzonder vielen me op: ten eerste de velgen. Qua formaat lijken ze op die van de oudere Ferrari 250 GT SWB. De velgen van de GTO zijn echter geperforeerd, wat de algehele look van het model echt ten goede komt.
Aan de andere kant, de uitlaatpijpen: het formaat lijkt me iets te groot op het model. Ik heb echter geen geschikte foto's van het originele voertuig kunnen vinden waarmee ik een betrouwbare vergelijking had kunnen maken. Dit punt blijft daarom voorlopig mijn subjectieve oordeel.
Het staat echter buiten kijf dat de raceversie 23714 en de presentatieversie 23715 erg op elkaar lijken. De toekomst zal hopelijk duidelijk andere kleurvarianten brengen. Gelukkig bieden de levensechte prototypes in dit opzicht iets.
Laten we het even over de techniek hebben: zoals op de foto's te zien is, heeft het voertuig een relatief smal spoor. Het chassis heeft alle bekende elementen: een apart afneembaar versnellingsbakblok, in hoogte verstelbare voor- en achterassen en een swingarm. Verrassend genoeg is deze laatste dezelfde als die in de hotrods - dus de smallere versie. De digitale printplaat daarentegen heeft de bijna vierkante standaardafmetingen.
Ik laat de 1/24 voertuigen altijd zonder magneten rijden. Ik heb ze daarom meteen verwijderd en de auto voor de eerste rit op de weegschaal gezet. Het resultaat: 200 gram! In absolute termen is dat behoorlijk veel. Binnen het bereik van de Digital 124 voertuigen ligt de 250 GTO echter ver vooraan. Zelfs de `34 Hotrod is ongeveer 10 gram zwaarder, om nog maar te zwijgen van de andere voertuigtypes. Dit zijn nuttige voorwaarden om mee te racen.
De rijtest zorgde er ook voor dat ik niet meer zo ongeïnteresseerd was in dit type voertuig als voorheen: de Ferrari is extreem levendig en zolang je de relatief kleine draaihoek van de geleide kiel niet overschrijdt, blijft het weggedrag goedmoedig. De grip van de banden is ook erg goed, wat overeenkomt met mijn eerdere ervaringen: hoe smaller en dikker de banden, hoe meer grip de rubbersamenstelling die Carrera gebruikt opbouwt. Qua weggedrag en rondetijden laat de 250 GTO de Ferrari 330 P4 en ook de Ferrari 575 duidelijk achter zich op mijn testcircuit. Het gewichtsverschil en de banden maken het mogelijk. De Porsche Carrera 6 en Ferrari 250 GT, die beide ook gedigitaliseerd kunnen worden, worden daarom aanbevolen als geschikte tegenstanders.
Nog een opmerking over de magneetloze modus: de voorkant van de GTO is relatief licht. Op mijn digitale testcircuit gebeurde het af en toe dat de wisselplaat niet werd gereset bij het wisselen van rijstrook. Het probleem kan worden opgelost door de drukveer op de vooras te verwijderen. Hierdoor ligt de voorwagen steviger op de rijbaan. Het probleem doet zich echter niet voor bij het rijden met magneten.
Wat is de conclusie?
Deze slot car zal alleen al door zijn uiterlijk waarschijnlijk veel kopers vinden. In mijn eigen D124-collectie zal de GTO echter eerder puur als rij- of spookauto worden gebruikt.
CoMod Carrera124
(23714/23715)
1. optiek:
De Ferrari 250 GTO, een van de eerste auto's waarvan de vorm grotendeels in de windtunnel werd bepaald, domineerde de GT3-klasse en scoorde waardevolle punten voor de overwinningen van Cavallino Rampante in het one-make kampioenschap van 1962 tot 1964.
Toen het nieuws over de geplande release van de Ferrari 250 GTO uitlekte, wilde ik het eerst niet geloven. Een van mijn verklaarde favoriete modellen komt in precies de juiste schaal... En nu staat het voor mijn neus... in tweevoud. Beide modellen zijn onberispelijk geschilderd en maken indruk met hun vorm en vele details. "Leren gespen" op de motorkap, luchthappers, spaakvelgen... er is echt veel te zien op dit model en ik ben nog niet uitgekeken. Oké, genoeg gepraat. Beide auto's zijn grotendeels modelkwaliteiten met kleine compromissen in de velgen.
2. technologie:
Het voertuig is voorzien van de bekende Exclusiv- en D124-technologie. Het voertuig is veel smaller op schaal dan bijvoorbeeld de Hotrods of de Corvette, maar er is nog genoeg ruimte onder de carrosserie en in het chassis om te knutselen (voor wie dat leuk vindt). De doorgang van de wissels was beter nadat ik de schroef onder de geleidekiel iets had losgedraaid. Meestal stel ik niets bij en rijd ik een tijdje met de auto's in de afleveringstoestand voordat ik ga sleutelen. Maar bij de GTO was meer werk niet nodig.
3. vakmanschap:
Zeer solide en zeer gedetailleerd. De afwerking is alleen een beetje slecht op de velgen, waar materiaal is afgezet in de spaakruimtes, maar niet is doorgebroken. Met deze filigraan spaken en de gebruikelijke fabricageprocessen kan dit waarschijnlijk niet helemaal worden voorkomen. Gewoon doorprikken met een naald of een tandenstoker, zoveel zijn er niet.
4. rijgedrag:
De prototypische banden hebben zelfs zonder magneten grip, maar laten het voertuig uitgebreid driften, erg leuk en historisch correct voor het model. De tuningbanden of de middenmagneet zijn zeker geschikt om met meerdere voertuigen te racen. Net als bij de meeste andere voertuigen moeten de randen van de banden worden gebroken, d.w.z. onder een lichte hoek worden geschuurd. De GTO is niet zo makkelijk te besturen als de Corvette, maar zeker niet minder leuk.
5. diversen:
Ik ben erg benieuwd wat Carrera nog meer voor ons in petto heeft op het gebied van GT-auto's uit de vroege jaren 1960. Mijn eetlust is al opgewekt.
CoMod JoergW
----------------------------------------------------------------
Testverslag van CoMod Carrera124 over de Carrera DIGITAL 124 Ferrari 250 GTO
(23714/23715)
Een van de duurste klassieke auto's ter wereld...
Eerst iets anders: in dit testverslag ga ik voor één keer niets schrijven over het originele voertuig. Ten eerste ben ik niet bijzonder geïnteresseerd in auto's uit de jaren 1960 en ten tweede is de Ferrari 250 GTO een van de bekendste en duurste klassieke auto's ter wereld.
Laat elke lezer zelf oordelen over het model, ik denk dat de foto's voor zich spreken. Twee dingen in het bijzonder vielen me op: ten eerste de velgen. Qua formaat lijken ze op die van de oudere Ferrari 250 GT SWB. De velgen van de GTO zijn echter geperforeerd, wat de algehele look van het model echt ten goede komt.
Aan de andere kant, de uitlaatpijpen: het formaat lijkt me iets te groot op het model. Ik heb echter geen geschikte foto's van het originele voertuig kunnen vinden waarmee ik een betrouwbare vergelijking had kunnen maken. Dit punt blijft daarom voorlopig mijn subjectieve oordeel.
Het staat echter buiten kijf dat de raceversie 23714 en de presentatieversie 23715 erg op elkaar lijken. De toekomst zal hopelijk duidelijk andere kleurvarianten brengen. Gelukkig bieden de levensechte prototypes in dit opzicht iets.
Laten we het even over de techniek hebben: zoals op de foto's te zien is, heeft het voertuig een relatief smal spoor. Het chassis heeft alle bekende elementen: een apart afneembaar versnellingsbakblok, in hoogte verstelbare voor- en achterassen en een swingarm. Verrassend genoeg is deze laatste dezelfde als die in de hotrods - dus de smallere versie. De digitale printplaat daarentegen heeft de bijna vierkante standaardafmetingen.
Ik laat de 1/24 voertuigen altijd zonder magneten rijden. Ik heb ze daarom meteen verwijderd en de auto voor de eerste rit op de weegschaal gezet. Het resultaat: 200 gram! In absolute termen is dat behoorlijk veel. Binnen het bereik van de Digital 124 voertuigen ligt de 250 GTO echter ver vooraan. Zelfs de `34 Hotrod is ongeveer 10 gram zwaarder, om nog maar te zwijgen van de andere voertuigtypes. Dit zijn nuttige voorwaarden om mee te racen.
De rijtest zorgde er ook voor dat ik niet meer zo ongeïnteresseerd was in dit type voertuig als voorheen: de Ferrari is extreem levendig en zolang je de relatief kleine draaihoek van de geleide kiel niet overschrijdt, blijft het weggedrag goedmoedig. De grip van de banden is ook erg goed, wat overeenkomt met mijn eerdere ervaringen: hoe smaller en dikker de banden, hoe meer grip de rubbersamenstelling die Carrera gebruikt opbouwt. Qua weggedrag en rondetijden laat de 250 GTO de Ferrari 330 P4 en ook de Ferrari 575 duidelijk achter zich op mijn testcircuit. Het gewichtsverschil en de banden maken het mogelijk. De Porsche Carrera 6 en Ferrari 250 GT, die beide ook gedigitaliseerd kunnen worden, worden daarom aanbevolen als geschikte tegenstanders.
Nog een opmerking over de magneetloze modus: de voorkant van de GTO is relatief licht. Op mijn digitale testcircuit gebeurde het af en toe dat de wisselplaat niet werd gereset bij het wisselen van rijstrook. Het probleem kan worden opgelost door de drukveer op de vooras te verwijderen. Hierdoor ligt de voorwagen steviger op de rijbaan. Het probleem doet zich echter niet voor bij het rijden met magneten.
Wat is de conclusie?
Deze slot car zal alleen al door zijn uiterlijk waarschijnlijk veel kopers vinden. In mijn eigen D124-collectie zal de GTO echter eerder puur als rij- of spookauto worden gebruikt.
CoMod Carrera124
