Testverslag van CoMod Carrera124 over de Opel Commodore Steinmetz Jumbo
(27220)
In de jaren 60, 70 en begin jaren 80 wasde Opel Commodore het zustermodel van de Opel Rekord, waarvan miljoenen exemplaren werden verkocht. Hij viel op - met dezelfde carrosserie - dankzij zijn zescilindermotoren en luxere uitrusting. De Opel tuner Steinmetz bood zijn klanten een breed scala aan tuningopties en was ook succesvol met gemodificeerde Opel auto's in verschillende raceseries.
Ergens in het begin van de jaren 1970 wilde Steinmetz blijkbaar voor het grote werk gaan - hij bouwde de Steinmetz Jumbo op basis van een Opel Commodore B. De standaarduitvoering van deze auto was karakteristiek. De standaardversie van deze auto werd gekenmerkt door een elegant, bijna sierlijk ontwerp. Dat gold niet voor de Jumbo: naast uitbundige wielkastverbreders waren de voor- en achterkant van de Jumbo voorzien van een bijna enorme spoiler, waardoor de BMW 3.0 CSL, die bijna tegelijkertijd werd gebouwd, er bijna saai uitzag. Het spectaculaire uiterlijk werd gecompleteerd door grote sidepipes en wielen die de wielkasten echt vulden.
Aangedreven door een V8-motor met groot volume reed de geelgeverfde Jumbo een paar races. Op basis van de weinige informatie die destijds beschikbaar was, waren deze waarschijnlijk niet al te succesvol. Foto's laten zien dat de one-off vervolgens werd tentoongesteld op verschillende autosporttentoonstellingen en soortgelijke evenementen. Uiteindelijk zijn alle sporen van de auto verloren gegaan en wordt hij nu als vermist beschouwd.
Des te verrassender was de aankondiging van Carrera op de speelgoedbeurs van 2007 dat deze Steinmetz Jumbo zou worden uitgebracht als een 1/32 schaal slot car. In de herfst van 2007 werd het voertuig voor het eerst geleverd aan de vakhandel, in een witte "Pan-Am" fantasie-uitvoering naast de oorspronkelijke gele versie. Een derde designvariant staat nu in de startblokken: de "TABAC original" in een bruin-witte kleurstelling. Iedereen die wel eens door een automagazine uit de jaren 1970 heeft gebladerd, herinnert zich ongetwijfeld de "TABAC original"-advertenties uit die tijd. De verwijzing naar de tijdgeest ligt dus voor de hand en de kleurencombinatie is in het echt zeker aantrekkelijk. In de catalogus ziet de kleur er nog heel donkerbruin uit, maar de echte kleur is veel lichter.
Aangezien het originele voertuig niet meer bestaat, is elke discussie over trouw aan het origineel eigenlijk overbodig. De delicate details van de basiscarrosserie - vooral de koplampen, grille en achterlichten - zijn overtuigend. Ook de monsterlijke spoilers hebben iets van het model. Vergelijkingen met de weinige foto's van het originele voertuig die te vinden zijn laten zien: ja, het model is harmonieus gerealiseerd.
Laten weverder gaan met de techniek en het rijgedrag: het chassis heeft de bekende ontwerpkenmerken: afneembare motor-achteras-eenheid, twee afneembare magneten, digitale montage achteraf. De digitale chip 26732 kan snel worden geïnstalleerd en er is voldoende ruimte in het voertuig om de wirwar van kabels op te bergen. De geleidingskiel zit wat ongunstig achter de vooras, maar dankzij de grote wielbasis zijn de gevolgen minder ernstig dan gevreesd. "Lengtes" zijn altijd al van toepassing geweest op slot cars, en de Steinmetz Jumbo is daarop geen uitzondering. Door zijn enorme afmetingen houdt de auto niet van hele krappe bochtencombinaties, maar hij is in zijn element in middelhoge passages. Als je de achtermagneet verwijdert, kun je de Jumbo gemakkelijk door de bochten rijden met een lichte drift. Als je overdrijft, breekt de achterkant vrij ongeremd uit en blokkeert bijna de hele breedte van de rijbaan als je op de binnenste rijstrook rijdt (met 1/32-rupsdelen van Brits ontwerp zou de achterspoiler dan waarschijnlijk de vangrails van de buitenste rijstrook raken).
waarschijnlijk langs de vangrails van de buitenste rijstrook zou schrapen ;-)
Dit betekent dat als je echt rijplezier wilt hebben met de Jumbo, je bermen nodig hebt. Deslotting, oftewel over de vooras springen, komt daarentegen praktisch nooit voor.
Kortom: de Commodore is een uitstekende aanvulling op de Ferrari 512 BB, Porsche 935-78, Porsche 935 en Porsche 911 RSR. Ik hoop op meer eigentijdse kleurvarianten (Slottus, maak me de Jägermeister) of op zijn minst bodyshells (Sandra, doe iets... ;-)
CoMod Carrera 124
---------------------------------------------------------------------
Testverslag van CoMod martinmm over de Opel Commodore Steinmetz Jumbo
(27220)
Geschiedenis
De Steinmetz Commodore 'Jumbo' werd in 1974 in 10 races bestuurd door Peter Hoffman. Het uiterlijk veranderde in de loop van de races. Er werden uitgebreide wijzigingen aangebracht, met name aan de spoilers en vleugels. Een van deze ontwikkelingsstadia werd in 2007 door Carrera op de markt gebracht als prototype van de Evolution. Nu wordt een tweede fantasieversie met een eigentijdse look uitgebracht.
Optiek
Het daadwerkelijke kleurenschema wijkt iets af van de catalogusfoto's. In werkelijkheid is de kleur meer 'chocoladeachtig' - op de vorige foto's lijkt hij meer rood. De bedrukking is onberispelijk: de grote witte letters van hoofdsponsor TABAC en de witte voor- en achtervleugels versterken echt het contrast van de auto op de zwarte Carrera-baan.
Vakmanschap
Met uitzondering van een kleine beschadiging aan een achterlicht vertoont de testauto geen andere gebreken. De carrosserie kan gemakkelijk worden verwijderd na het verwijderen van de 4 schroeven. Alles is schoon en netjes. Niets zit vast. De assen draaien soepel en heel gemakkelijk.
Technologie
Door het ontwerp zit de geleidekiel achter de vooras. Dit is natuurlijk niet ideaal. Het chassis is ontworpen voor rallysporen in het voorste gedeelte op een afstand van het wegdek. De stabilisatorplaat is echter iets naar beneden verschoven zodat de insteekdiepte in de sleuf goed is. De draaihoek van de stabilisator is voldoende. Met 103 gram - inclusief 31 gram lichaamsgewicht - is de Jumbo niet bepaald een lichtgewicht. Dat komt niet in de laatste plaats door de uitstekende spoilers.
Rijgedrag
Rijtest zonder achtermagneet met originele banden. Rijspanning 12 volt:
Ondanks de ongunstige verhoudingen (hoog, achter-zwaar), stuurt de auto erg goed op een middelgroot thuiscircuit. De banden bieden bijna voldoende grip op een schone baan. Door de ongunstig geplaatste geleidekiel is het bochtenwerk en het driften in krappe bochten (K1) wat vreemd, omdat het draaipunt te ver naar achteren ligt.
Rijtest zonder achtermagneet met Ortmann banden (nieuwe rubbersamenstelling). Rijspanning 12 volt:
De grotere neiging tot kantelen door de hogere grip van de Ortmann-banden deed zich niet voor. Ook moet worden vermeld dat de nieuwe Ortmann-banden minder grip hebben dan de oude. Dit is nu comfortabeler. Met een gevoelige duim is snel bochtenwerk mogelijk. Bochten van 180° kunnen volledig diagonaal worden genomen. Dat is leuk!
Rijtest zonder magneet. Rijspanning 12 volt:
De Steinmetz is moeilijk te rijden zonder magneet. Als je met de originele banden rijdt, kom je minder snel op snelheid op kleine circuits - de remweg is korter en de bochtensnelheid is lager. Je kunt de auto snel en met gevoel sturen. Met meer grip of Ortmann banden wordt het kritisch - het voertuig heeft dan de neiging om snel te deslotteren als de bocht iets te snel wordt genomen.
Conclusie
In gebruik met de middenmagneet, een auto die zowel visueel als technisch plezierig is. Op grotere circuits waar hogere snelheden mogelijk zijn, ontkom je er echter niet aan om het chassis te optimaliseren. Vooral de vooras/trailing keel set-up moet worden verbeterd en met lood worden getrimd. Met de dit jaar aangekondigde Monza Decon en DeTomaso, samen met de Ferrari 512BB en de Porsche 935/78, zal er een kleurrijk 'gevleugeld' startveld zijn.
CoMod martinmm
(27220)
In de jaren 60, 70 en begin jaren 80 wasde Opel Commodore het zustermodel van de Opel Rekord, waarvan miljoenen exemplaren werden verkocht. Hij viel op - met dezelfde carrosserie - dankzij zijn zescilindermotoren en luxere uitrusting. De Opel tuner Steinmetz bood zijn klanten een breed scala aan tuningopties en was ook succesvol met gemodificeerde Opel auto's in verschillende raceseries.
Ergens in het begin van de jaren 1970 wilde Steinmetz blijkbaar voor het grote werk gaan - hij bouwde de Steinmetz Jumbo op basis van een Opel Commodore B. De standaarduitvoering van deze auto was karakteristiek. De standaardversie van deze auto werd gekenmerkt door een elegant, bijna sierlijk ontwerp. Dat gold niet voor de Jumbo: naast uitbundige wielkastverbreders waren de voor- en achterkant van de Jumbo voorzien van een bijna enorme spoiler, waardoor de BMW 3.0 CSL, die bijna tegelijkertijd werd gebouwd, er bijna saai uitzag. Het spectaculaire uiterlijk werd gecompleteerd door grote sidepipes en wielen die de wielkasten echt vulden.
Aangedreven door een V8-motor met groot volume reed de geelgeverfde Jumbo een paar races. Op basis van de weinige informatie die destijds beschikbaar was, waren deze waarschijnlijk niet al te succesvol. Foto's laten zien dat de one-off vervolgens werd tentoongesteld op verschillende autosporttentoonstellingen en soortgelijke evenementen. Uiteindelijk zijn alle sporen van de auto verloren gegaan en wordt hij nu als vermist beschouwd.
Des te verrassender was de aankondiging van Carrera op de speelgoedbeurs van 2007 dat deze Steinmetz Jumbo zou worden uitgebracht als een 1/32 schaal slot car. In de herfst van 2007 werd het voertuig voor het eerst geleverd aan de vakhandel, in een witte "Pan-Am" fantasie-uitvoering naast de oorspronkelijke gele versie. Een derde designvariant staat nu in de startblokken: de "TABAC original" in een bruin-witte kleurstelling. Iedereen die wel eens door een automagazine uit de jaren 1970 heeft gebladerd, herinnert zich ongetwijfeld de "TABAC original"-advertenties uit die tijd. De verwijzing naar de tijdgeest ligt dus voor de hand en de kleurencombinatie is in het echt zeker aantrekkelijk. In de catalogus ziet de kleur er nog heel donkerbruin uit, maar de echte kleur is veel lichter.
Aangezien het originele voertuig niet meer bestaat, is elke discussie over trouw aan het origineel eigenlijk overbodig. De delicate details van de basiscarrosserie - vooral de koplampen, grille en achterlichten - zijn overtuigend. Ook de monsterlijke spoilers hebben iets van het model. Vergelijkingen met de weinige foto's van het originele voertuig die te vinden zijn laten zien: ja, het model is harmonieus gerealiseerd.
Laten weverder gaan met de techniek en het rijgedrag: het chassis heeft de bekende ontwerpkenmerken: afneembare motor-achteras-eenheid, twee afneembare magneten, digitale montage achteraf. De digitale chip 26732 kan snel worden geïnstalleerd en er is voldoende ruimte in het voertuig om de wirwar van kabels op te bergen. De geleidingskiel zit wat ongunstig achter de vooras, maar dankzij de grote wielbasis zijn de gevolgen minder ernstig dan gevreesd. "Lengtes" zijn altijd al van toepassing geweest op slot cars, en de Steinmetz Jumbo is daarop geen uitzondering. Door zijn enorme afmetingen houdt de auto niet van hele krappe bochtencombinaties, maar hij is in zijn element in middelhoge passages. Als je de achtermagneet verwijdert, kun je de Jumbo gemakkelijk door de bochten rijden met een lichte drift. Als je overdrijft, breekt de achterkant vrij ongeremd uit en blokkeert bijna de hele breedte van de rijbaan als je op de binnenste rijstrook rijdt (met 1/32-rupsdelen van Brits ontwerp zou de achterspoiler dan waarschijnlijk de vangrails van de buitenste rijstrook raken).
waarschijnlijk langs de vangrails van de buitenste rijstrook zou schrapen ;-)
Dit betekent dat als je echt rijplezier wilt hebben met de Jumbo, je bermen nodig hebt. Deslotting, oftewel over de vooras springen, komt daarentegen praktisch nooit voor.
Kortom: de Commodore is een uitstekende aanvulling op de Ferrari 512 BB, Porsche 935-78, Porsche 935 en Porsche 911 RSR. Ik hoop op meer eigentijdse kleurvarianten (Slottus, maak me de Jägermeister) of op zijn minst bodyshells (Sandra, doe iets... ;-)
CoMod Carrera 124
---------------------------------------------------------------------
Testverslag van CoMod martinmm over de Opel Commodore Steinmetz Jumbo
(27220)
Geschiedenis
De Steinmetz Commodore 'Jumbo' werd in 1974 in 10 races bestuurd door Peter Hoffman. Het uiterlijk veranderde in de loop van de races. Er werden uitgebreide wijzigingen aangebracht, met name aan de spoilers en vleugels. Een van deze ontwikkelingsstadia werd in 2007 door Carrera op de markt gebracht als prototype van de Evolution. Nu wordt een tweede fantasieversie met een eigentijdse look uitgebracht.
Optiek
Het daadwerkelijke kleurenschema wijkt iets af van de catalogusfoto's. In werkelijkheid is de kleur meer 'chocoladeachtig' - op de vorige foto's lijkt hij meer rood. De bedrukking is onberispelijk: de grote witte letters van hoofdsponsor TABAC en de witte voor- en achtervleugels versterken echt het contrast van de auto op de zwarte Carrera-baan.
Vakmanschap
Met uitzondering van een kleine beschadiging aan een achterlicht vertoont de testauto geen andere gebreken. De carrosserie kan gemakkelijk worden verwijderd na het verwijderen van de 4 schroeven. Alles is schoon en netjes. Niets zit vast. De assen draaien soepel en heel gemakkelijk.
Technologie
Door het ontwerp zit de geleidekiel achter de vooras. Dit is natuurlijk niet ideaal. Het chassis is ontworpen voor rallysporen in het voorste gedeelte op een afstand van het wegdek. De stabilisatorplaat is echter iets naar beneden verschoven zodat de insteekdiepte in de sleuf goed is. De draaihoek van de stabilisator is voldoende. Met 103 gram - inclusief 31 gram lichaamsgewicht - is de Jumbo niet bepaald een lichtgewicht. Dat komt niet in de laatste plaats door de uitstekende spoilers.
Rijgedrag
Rijtest zonder achtermagneet met originele banden. Rijspanning 12 volt:
Ondanks de ongunstige verhoudingen (hoog, achter-zwaar), stuurt de auto erg goed op een middelgroot thuiscircuit. De banden bieden bijna voldoende grip op een schone baan. Door de ongunstig geplaatste geleidekiel is het bochtenwerk en het driften in krappe bochten (K1) wat vreemd, omdat het draaipunt te ver naar achteren ligt.
Rijtest zonder achtermagneet met Ortmann banden (nieuwe rubbersamenstelling). Rijspanning 12 volt:
De grotere neiging tot kantelen door de hogere grip van de Ortmann-banden deed zich niet voor. Ook moet worden vermeld dat de nieuwe Ortmann-banden minder grip hebben dan de oude. Dit is nu comfortabeler. Met een gevoelige duim is snel bochtenwerk mogelijk. Bochten van 180° kunnen volledig diagonaal worden genomen. Dat is leuk!
Rijtest zonder magneet. Rijspanning 12 volt:
De Steinmetz is moeilijk te rijden zonder magneet. Als je met de originele banden rijdt, kom je minder snel op snelheid op kleine circuits - de remweg is korter en de bochtensnelheid is lager. Je kunt de auto snel en met gevoel sturen. Met meer grip of Ortmann banden wordt het kritisch - het voertuig heeft dan de neiging om snel te deslotteren als de bocht iets te snel wordt genomen.
Conclusie
In gebruik met de middenmagneet, een auto die zowel visueel als technisch plezierig is. Op grotere circuits waar hogere snelheden mogelijk zijn, ontkom je er echter niet aan om het chassis te optimaliseren. Vooral de vooras/trailing keel set-up moet worden verbeterd en met lood worden getrimd. Met de dit jaar aangekondigde Monza Decon en DeTomaso, samen met de Ferrari 512BB en de Porsche 935/78, zal er een kleurrijk 'gevleugeld' startveld zijn.
CoMod martinmm
