Testrapport van CoMod Lotus over de Carrera Evo Chevrolet Bel Air Coupé '57
(27257 u. 27258)
Er isweer iets nieuws Amerikaans op de markt, of liever gezegd op het hellende vlak:
De Chevrolet Bel Air Coupé uit 1957
Waarbij de BEL AIR geen typeaanduiding is, maar een verwijzing naar de meest hoogwaardige uitrustingsvariant van het Chevrolet '57 model. De eenvoudigere modellen heetten "210" en "150". De Chevrolet haalde zijn vermogen van 140 pk uit een cilinderinhoud van 3856 cc, die was verdeeld over 6 cilinders. Andere motoren waren twee 8 cilinders met 162 pk bij 4342 cc en 185 pk bij 4637 cc (de 4.7 kon zelfs tot 283 pk hebben, afhankelijk van het type carburateur). De auto was populair bij de Amerikanen, met precies 1.499.664 verkochte auto's in 1957.
Carrera bracht de Bel Air uit in 2 versies:
Ten eerste in de "civiele versie" als tweedeurs hardtop coupé in de klassieke two-tone lak in rood en wit, en ten tweede als raceversie in zwart met een wit dak, startnummer en sponsoropdruk. De raceversie is overigens niet uitgevonden; in de jaren 60 werd er daadwerkelijk met deze auto's geracet. En ik vind hem nog mooier dan de Plymouth Fury LEE PETTY, die in dezelfde tijd op de markt kwam, omdat hij er naar mijn mening niet zo speelgoedachtig uitziet (maar dat komt waarschijnlijk door de blauwe kleur van de Plymouth, die er als luciferdoosjes uitziet). De racer heeft een echt goed gerealiseerde paint job en ziet er meer upmarket uit dan de Petty.
Over de Chevy zelf:
De auto maakt indruk door zijn enorme omvang; als je hem bijvoorbeeld vergelijkt met de Opel Steinmetz, besef je pas hoe lang de auto is. De grootte van de auto is ook merkbaar in het gewicht: de auto's wegen respectievelijk 119 en 116 gram. Het gewicht is ook merkbaar tijdens het rijden: De auto ligt stevig en verrassend goed op de weg, de kantelneiging die ik aanvankelijk vreesde door het gewicht en het hogere zwaartepunt ten opzichte van de Plymouth is uitgebleven, ik ben positief verrast. Door hun grootte benaderen deze auto's het rijgedrag van de 1:24 modellen.
Conclusie:
Weer een uitstekend voertuig voor fans van Amerikaans plaatwerk en een verrijking voor het wagenpark. Trouwens, als je op zoek bent naar een echte Bel Air, er staat er een te koop op www.chromjuwelen.com. Als de auto inmiddels weg is, is de site zeker een bezoekje waard!
CoMod Lotus
------------------------------------------------------------------------
Testrapport van CoMod JoergW over de Carrera Evo Chevrolet Bel Air Coupé '57
(27257 u. 27258)
De Chevi '75 wordt door veel Amerikaanse liefhebbers beschouwd als een van de mooiste "small road cruisers". Zijn staartvin en uitstekende koplampen in de vleugels en het toen nieuwe tweekleurige lakwerk gaven de auto een onafhankelijke lijn en maakten hem geliefd bij de jongere generatie. De tweedeurs sedan hardtop coupé zonder B-stijl in de destijds hoogst verkrijgbare uitrustingsvariant, "Bel Air", is het hier gepresenteerde 1:32 carreramodel uit de Evolution-serie. Ik zal beide voertuigvarianten in één verslag behandelen en daarbij ingaan op de verschillen.
Uiterlijk:
Beide voertuigen komen zeer goed overeen met het echte model en zouden zo uit een brochure uit die tijd kunnen komen. Ik heb geen direct model gevonden voor de "zwarte racer", maar het uiterlijk komt overeen met dat van de privéteams uit die tijd. Dankzij het witte dak en de applicaties is de zwarte versie ook goed te zien op het circuit en persoonlijk vind ik de civiele versie van de bumper, d.w.z. de verchroomde, mooier. Maar dat is een kwestie van smaak.
Technologie:
Er is niet echt iets nieuws in beide versies. De kielhoek zou iets breder kunnen, de herstelkrachten zijn in orde. Voertuiggewicht en zwaartepunt zijn een populair onderwerp, maar niet zo belangrijk voor deze voertuigen.
Vakmanschap:
De schuivers kwamen wat slordig uit de doos, ik neem aan dat ze in China een overeenkomstig functioneel rondje hebben gehad. De kerstkoper zou echter kunnen denken dat hij een gebruikt voertuig heeft gekocht (ook al ziet al het andere er gloednieuw uit). De racer heeft geen lichten aan de voorkant, terwijl het licht op de rood-witte auto door de carrosserie schijnt. Dit kan gemakkelijk worden verholpen, maar het had niet gehoeven.
Rijgedrag:
Voor Amerikaanse voertuigen met deze afmetingen en de prototypisch hoge opbouw zijn spitsuren natuurlijk niet mogelijk. De voertuigen kunnen het echter wel opnemen tegen andere Amerikaanse voertuigen in een American Historic Race. Voor de rest zijn ze een leuke afwisseling op het circuit tijdens het cruisen.
Conclusie:
Ik kan niet beoordelen of deze voertuigen in Europa voldoende kopers zullen aanspreken, maar in de VS zullen ze zeker hun fans en dus bijbehorende verkoop hebben.
CoMod joergW
(27257 u. 27258)
Er isweer iets nieuws Amerikaans op de markt, of liever gezegd op het hellende vlak:
De Chevrolet Bel Air Coupé uit 1957
Waarbij de BEL AIR geen typeaanduiding is, maar een verwijzing naar de meest hoogwaardige uitrustingsvariant van het Chevrolet '57 model. De eenvoudigere modellen heetten "210" en "150". De Chevrolet haalde zijn vermogen van 140 pk uit een cilinderinhoud van 3856 cc, die was verdeeld over 6 cilinders. Andere motoren waren twee 8 cilinders met 162 pk bij 4342 cc en 185 pk bij 4637 cc (de 4.7 kon zelfs tot 283 pk hebben, afhankelijk van het type carburateur). De auto was populair bij de Amerikanen, met precies 1.499.664 verkochte auto's in 1957.
Carrera bracht de Bel Air uit in 2 versies:
Ten eerste in de "civiele versie" als tweedeurs hardtop coupé in de klassieke two-tone lak in rood en wit, en ten tweede als raceversie in zwart met een wit dak, startnummer en sponsoropdruk. De raceversie is overigens niet uitgevonden; in de jaren 60 werd er daadwerkelijk met deze auto's geracet. En ik vind hem nog mooier dan de Plymouth Fury LEE PETTY, die in dezelfde tijd op de markt kwam, omdat hij er naar mijn mening niet zo speelgoedachtig uitziet (maar dat komt waarschijnlijk door de blauwe kleur van de Plymouth, die er als luciferdoosjes uitziet). De racer heeft een echt goed gerealiseerde paint job en ziet er meer upmarket uit dan de Petty.
Over de Chevy zelf:
De auto maakt indruk door zijn enorme omvang; als je hem bijvoorbeeld vergelijkt met de Opel Steinmetz, besef je pas hoe lang de auto is. De grootte van de auto is ook merkbaar in het gewicht: de auto's wegen respectievelijk 119 en 116 gram. Het gewicht is ook merkbaar tijdens het rijden: De auto ligt stevig en verrassend goed op de weg, de kantelneiging die ik aanvankelijk vreesde door het gewicht en het hogere zwaartepunt ten opzichte van de Plymouth is uitgebleven, ik ben positief verrast. Door hun grootte benaderen deze auto's het rijgedrag van de 1:24 modellen.
Conclusie:
Weer een uitstekend voertuig voor fans van Amerikaans plaatwerk en een verrijking voor het wagenpark. Trouwens, als je op zoek bent naar een echte Bel Air, er staat er een te koop op www.chromjuwelen.com. Als de auto inmiddels weg is, is de site zeker een bezoekje waard!
CoMod Lotus
------------------------------------------------------------------------
Testrapport van CoMod JoergW over de Carrera Evo Chevrolet Bel Air Coupé '57
(27257 u. 27258)
De Chevi '75 wordt door veel Amerikaanse liefhebbers beschouwd als een van de mooiste "small road cruisers". Zijn staartvin en uitstekende koplampen in de vleugels en het toen nieuwe tweekleurige lakwerk gaven de auto een onafhankelijke lijn en maakten hem geliefd bij de jongere generatie. De tweedeurs sedan hardtop coupé zonder B-stijl in de destijds hoogst verkrijgbare uitrustingsvariant, "Bel Air", is het hier gepresenteerde 1:32 carreramodel uit de Evolution-serie. Ik zal beide voertuigvarianten in één verslag behandelen en daarbij ingaan op de verschillen.
Uiterlijk:
Beide voertuigen komen zeer goed overeen met het echte model en zouden zo uit een brochure uit die tijd kunnen komen. Ik heb geen direct model gevonden voor de "zwarte racer", maar het uiterlijk komt overeen met dat van de privéteams uit die tijd. Dankzij het witte dak en de applicaties is de zwarte versie ook goed te zien op het circuit en persoonlijk vind ik de civiele versie van de bumper, d.w.z. de verchroomde, mooier. Maar dat is een kwestie van smaak.
Technologie:
Er is niet echt iets nieuws in beide versies. De kielhoek zou iets breder kunnen, de herstelkrachten zijn in orde. Voertuiggewicht en zwaartepunt zijn een populair onderwerp, maar niet zo belangrijk voor deze voertuigen.
Vakmanschap:
De schuivers kwamen wat slordig uit de doos, ik neem aan dat ze in China een overeenkomstig functioneel rondje hebben gehad. De kerstkoper zou echter kunnen denken dat hij een gebruikt voertuig heeft gekocht (ook al ziet al het andere er gloednieuw uit). De racer heeft geen lichten aan de voorkant, terwijl het licht op de rood-witte auto door de carrosserie schijnt. Dit kan gemakkelijk worden verholpen, maar het had niet gehoeven.
Rijgedrag:
Voor Amerikaanse voertuigen met deze afmetingen en de prototypisch hoge opbouw zijn spitsuren natuurlijk niet mogelijk. De voertuigen kunnen het echter wel opnemen tegen andere Amerikaanse voertuigen in een American Historic Race. Voor de rest zijn ze een leuke afwisseling op het circuit tijdens het cruisen.
Conclusie:
Ik kan niet beoordelen of deze voertuigen in Europa voldoende kopers zullen aanspreken, maar in de VS zullen ze zeker hun fans en dus bijbehorende verkoop hebben.
CoMod joergW
