Raport z testu przeprowadzonego przez CoMod JoergW na Evo/Carrera D132 Porsche 917/30 Sunoco Porsche Audi No. 6 '73 (27327/30521)
W latach 1972 i 1973 Porsche w dużej mierze pozostawiło mistrzostwa świata prototypów Ferrari i Matra-Simca i zgodnie z przepisami zaangażowało się w serię CanAm. W 1969 r. Porsche i jego partner Audi po raz pierwszy weszli do USA z Porsche 917 PA, dzięki czemu stopa była już w drzwiach i można było wykorzystać nowe osiągnięcia w dziedzinie 917 z turbodoładowaniem.
Odnoszące sukcesy Porsche 917/30 o mocy ponad 1000 koni mechanicznych nie były w stanie odnieść zwycięstwa w Atlancie tylko w sześciu zwycięstwach w 1973 roku. Porsche 917/10, zwycięzca CanAm z poprzedniego roku, nadal odnosił tam sukcesy. Mark Donohue, który również jeździł modelem Carrera, został zwycięzcą CanAm. Kilka drugich i trzecich miejsc dopełniło tegoroczny triumf Porsche. Ponieważ ludzie chcieli zobaczyć amerykańskie samochody, zasady zostały później zmienione w CanAm i Porsche nie mogło już konkurować ze zwycięskimi samochodami.
W Talledaga samochód osiągnął prędkość maksymalną 386 km/h, ale oficjalny rekord wynosi 355,85 km/h. Krótko po ustanowieniu tego rekordu Mark Donohue miał śmiertelny wypadek w swoim bolidzie Penske Formuły 1 podczas GP Austrii.
Oprawa wizualna:
Lakier wygląda bardzo realistycznie i jest oczywiście bardzo łatwy do rozpoznania na torze dzięki schematowi kolorów. Samochód ma bardzo dobre proporcje. Przy bliższym przyjrzeniu się można dostrzec drobne niedoskonałości lakieru na jednej z cienkich czerwonych linii podziału.
Atrapa silnika i zawieszenia są szczegółowe i całkiem dobrze zabezpieczone. Tylko podczas wyścigów zderzeniowych mogą tu być małe kawałki drewna. W rurach wydechowych znajdują się dwie małe diody LED, a pośrodku nad nimi umieszczono kolejną. Ten "trójkąt ostrzegawczy" pozwala sprawdzić proces tankowania, gdy stoisz na torze.
Technologia:
Przednia oś jest dzielona na dwie części i bardzo łatwo skręca przy dostawie. W przeciwnym razie zainstalowany jest normalny silnik Evo/D132, co oczywiście rodzi pytanie o jego odpowiednik w McLarenie M20. W przeciwieństwie do McLarena, Porsche nie dotyka wewnętrznej ani zewnętrznej strony stromego zakrętu 3. Szerokie opony mają dobrą przyczepność i wymagają tylko krótkiej przerwy na krawędzi.
Jakość wykonania:
Nie można znaleźć żadnych wad w wykonaniu.
Zachowanie podczas jazdy:
917/30 prowadzi się bardzo cicho i niespektakularnie. W przeciwieństwie do M20, nie jest tak żwawy i agresywny, ale można nim manewrować szybko i bezpiecznie. Starty są znacznie rzadsze w 917/30, więc może zrekompensować niewielką przewagę prędkości McLarena. Jeśli już, to prędkość McLarena można zmniejszyć o 10-20%, ale wtedy jest też bezpieczniejszy w prowadzeniu. Należy spodziewać się ekscytujących wyścigów CanAm, chociaż pojazdy powinny być poważnie przetestowane i ustawione, aby zapewnić równe szanse ze względu na różnorodność serii.
Wnioski:
Dawno nie cieszyłem się jazdą z dużą prędkością z pełnym ustawieniem magnesów! Myślę, że pojazdy CanAm sprawiają, że zawody szybkościowe jako wyścig zespołowy są naprawdę zabawne.
CoMod JoergW
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Raport z testu przeprowadzonego przez CoMod martinmm na Evo/Carrera D132 Porsche 917/30 Sunoco Porsche Audi nr 6 '73 (27327/30521)
Zimą lat '72-73 Porsche opracowało model 917/30, który zadebiutował w Mosport w maju 1973 roku. Pomimo problemów z przednimi amortyzatorami, Mark Donohue zajął 7. miejsce i ustanowił najszybsze okrążenie wyścigu. W drugim wyścigu sezonu, Road Atlanta, wystarczyło to już na 2. miejsce, również z najszybszym okrążeniem. Nie jest zaskoczeniem, że 12-cylindrowy silnik turbo o pojemności 5,4 litra generował moc 1500 KM przy 2 barach doładowania na stanowisku testowym. W wyścigu zadowolono się 1,3 bara - co i tak wystarczyło na dobre 1100 KM. Mark Donohue wygrał sześć kolejnych wyścigów sezonu 1973 z Porsche 917/30. Ze względu na dużą przewagę, regulamin mistrzostw CanAm został zmieniony tak, że w 1974 r., ostatnim roku, w którym odbywały się CanAm, udział tego pojazdu nie był już możliwy. W 1975 r. Mark Donohue ustanowił nowy rekord za pomocą 917/30 z najszybszym okrążeniem o średniej prędkości 355 km/h na owalnym torze w Taladega. Ale to miało wkrótce nadejść z Carrera ...
Wygląd i wykończenie
Pojazd jest wiernie odwzorowany oryginałowi. Lakier na dużych niebieskich powierzchniach jest bardzo czysty i wolny od kurzu. Jedynie ogromny tylny spojler wydaje się lekko wygięty - dwie środkowe rozpórki mogą być zbyt długie lub niewystarczająco głęboko w karoserii z powodu nałożenia farby. Wszystkie koła pracują płynnie, o ile można to stwierdzić na podstawie oględzin. Oddzielne przednie koła są różne, ale oba są stosunkowo lekkie: (prawe obraca się o 3-4 obroty, lewe o co najmniej 10, straciłem rachubę. Czyli wystarczająco dobrze).
Technologia
Pojazd wyposażony jest w standardowy monitor E200. Oświetlenie, z wyjątkiem oświetlenia wydechu, które w wersji cyfrowej służy do sprawdzania procesu tankowania
procesu tankowania, a także zastępuje światło hamowania, pojazd naturalnie nie posiada oświetlenia.
Oś przednia: Niezależne zawieszenie.
Waga: Nadwozie 30g, podwozie (bez magnesów) 65g
Test jazdy
Jeździłem samochodem na naszym 28-metrowym torze klubowym Carrera. Z magnesami pojazd trzyma się toru zgodnie z oczekiwaniami - choć można nawet driftować! Test bez magnesów wydaje mi się bardziej interesujący i sensowny:
Opony przeszlifowałem bardzo lekko na desce szlifierskiej i minimalnie połamałem krawędzie. Kwestia mniej niż 2 minut. Przyczepność opon nie jest zwodnicza: mają bardzo dobrą przyczepność. Efekt przyspieszania i hamowania jest nadal w porządku - w końcu średnica koła jest dość duża. Możliwe jest szybkie, kontrolowane pokonywanie zakrętów, a pojazd jest również dość szybki na prostych - chociaż potrzebne są odpowiednio długie proste. Niski poziom hałasu podczas jazdy jest również bardzo przyjemny.
W porównaniu z McLarenem M20:
Mój sceptycyzm dotyczący różnych silników i średnic tylnych kół nie potwierdził się. Byliśmy w stanie przejechać wiele okrążeń na tym długim torze obok siebie. McLaren ma niewielką przewagę podczas przyspieszania i hamowania, choćby ze względu na mniejszą masę. Porsche 917/30 osiąga nieco wyższą prędkość. Umożliwia to prowadzenie całkiem wyrównanych i ekscytujących wyścigów bez żadnego majsterkowania (z wyjątkiem usuwania magnesów i szlifowania opon). W każdym razie widzę potencjał optymalizacji Porsche 917/30 w nadwoziu. Można/powinno się zaoszczędzić jeszcze kilka gramów.
LolaT260, Porsche 917/10 lub Shadow DN2 mogą być użyte jako uzupełnienie vintage. Jeśli nie widzisz tego tak wąsko, Ferrari 512M, 612P lub 350CanAm również byłyby miłym dodatkiem wizualnym.
CoMod martinmm
W latach 1972 i 1973 Porsche w dużej mierze pozostawiło mistrzostwa świata prototypów Ferrari i Matra-Simca i zgodnie z przepisami zaangażowało się w serię CanAm. W 1969 r. Porsche i jego partner Audi po raz pierwszy weszli do USA z Porsche 917 PA, dzięki czemu stopa była już w drzwiach i można było wykorzystać nowe osiągnięcia w dziedzinie 917 z turbodoładowaniem.
Odnoszące sukcesy Porsche 917/30 o mocy ponad 1000 koni mechanicznych nie były w stanie odnieść zwycięstwa w Atlancie tylko w sześciu zwycięstwach w 1973 roku. Porsche 917/10, zwycięzca CanAm z poprzedniego roku, nadal odnosił tam sukcesy. Mark Donohue, który również jeździł modelem Carrera, został zwycięzcą CanAm. Kilka drugich i trzecich miejsc dopełniło tegoroczny triumf Porsche. Ponieważ ludzie chcieli zobaczyć amerykańskie samochody, zasady zostały później zmienione w CanAm i Porsche nie mogło już konkurować ze zwycięskimi samochodami.
W Talledaga samochód osiągnął prędkość maksymalną 386 km/h, ale oficjalny rekord wynosi 355,85 km/h. Krótko po ustanowieniu tego rekordu Mark Donohue miał śmiertelny wypadek w swoim bolidzie Penske Formuły 1 podczas GP Austrii.
Oprawa wizualna:
Lakier wygląda bardzo realistycznie i jest oczywiście bardzo łatwy do rozpoznania na torze dzięki schematowi kolorów. Samochód ma bardzo dobre proporcje. Przy bliższym przyjrzeniu się można dostrzec drobne niedoskonałości lakieru na jednej z cienkich czerwonych linii podziału.
Atrapa silnika i zawieszenia są szczegółowe i całkiem dobrze zabezpieczone. Tylko podczas wyścigów zderzeniowych mogą tu być małe kawałki drewna. W rurach wydechowych znajdują się dwie małe diody LED, a pośrodku nad nimi umieszczono kolejną. Ten "trójkąt ostrzegawczy" pozwala sprawdzić proces tankowania, gdy stoisz na torze.
Technologia:
Przednia oś jest dzielona na dwie części i bardzo łatwo skręca przy dostawie. W przeciwnym razie zainstalowany jest normalny silnik Evo/D132, co oczywiście rodzi pytanie o jego odpowiednik w McLarenie M20. W przeciwieństwie do McLarena, Porsche nie dotyka wewnętrznej ani zewnętrznej strony stromego zakrętu 3. Szerokie opony mają dobrą przyczepność i wymagają tylko krótkiej przerwy na krawędzi.
Jakość wykonania:
Nie można znaleźć żadnych wad w wykonaniu.
Zachowanie podczas jazdy:
917/30 prowadzi się bardzo cicho i niespektakularnie. W przeciwieństwie do M20, nie jest tak żwawy i agresywny, ale można nim manewrować szybko i bezpiecznie. Starty są znacznie rzadsze w 917/30, więc może zrekompensować niewielką przewagę prędkości McLarena. Jeśli już, to prędkość McLarena można zmniejszyć o 10-20%, ale wtedy jest też bezpieczniejszy w prowadzeniu. Należy spodziewać się ekscytujących wyścigów CanAm, chociaż pojazdy powinny być poważnie przetestowane i ustawione, aby zapewnić równe szanse ze względu na różnorodność serii.
Wnioski:
Dawno nie cieszyłem się jazdą z dużą prędkością z pełnym ustawieniem magnesów! Myślę, że pojazdy CanAm sprawiają, że zawody szybkościowe jako wyścig zespołowy są naprawdę zabawne.
CoMod JoergW
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Raport z testu przeprowadzonego przez CoMod martinmm na Evo/Carrera D132 Porsche 917/30 Sunoco Porsche Audi nr 6 '73 (27327/30521)
Zimą lat '72-73 Porsche opracowało model 917/30, który zadebiutował w Mosport w maju 1973 roku. Pomimo problemów z przednimi amortyzatorami, Mark Donohue zajął 7. miejsce i ustanowił najszybsze okrążenie wyścigu. W drugim wyścigu sezonu, Road Atlanta, wystarczyło to już na 2. miejsce, również z najszybszym okrążeniem. Nie jest zaskoczeniem, że 12-cylindrowy silnik turbo o pojemności 5,4 litra generował moc 1500 KM przy 2 barach doładowania na stanowisku testowym. W wyścigu zadowolono się 1,3 bara - co i tak wystarczyło na dobre 1100 KM. Mark Donohue wygrał sześć kolejnych wyścigów sezonu 1973 z Porsche 917/30. Ze względu na dużą przewagę, regulamin mistrzostw CanAm został zmieniony tak, że w 1974 r., ostatnim roku, w którym odbywały się CanAm, udział tego pojazdu nie był już możliwy. W 1975 r. Mark Donohue ustanowił nowy rekord za pomocą 917/30 z najszybszym okrążeniem o średniej prędkości 355 km/h na owalnym torze w Taladega. Ale to miało wkrótce nadejść z Carrera ...
Wygląd i wykończenie
Pojazd jest wiernie odwzorowany oryginałowi. Lakier na dużych niebieskich powierzchniach jest bardzo czysty i wolny od kurzu. Jedynie ogromny tylny spojler wydaje się lekko wygięty - dwie środkowe rozpórki mogą być zbyt długie lub niewystarczająco głęboko w karoserii z powodu nałożenia farby. Wszystkie koła pracują płynnie, o ile można to stwierdzić na podstawie oględzin. Oddzielne przednie koła są różne, ale oba są stosunkowo lekkie: (prawe obraca się o 3-4 obroty, lewe o co najmniej 10, straciłem rachubę. Czyli wystarczająco dobrze).
Technologia
Pojazd wyposażony jest w standardowy monitor E200. Oświetlenie, z wyjątkiem oświetlenia wydechu, które w wersji cyfrowej służy do sprawdzania procesu tankowania
procesu tankowania, a także zastępuje światło hamowania, pojazd naturalnie nie posiada oświetlenia.
Oś przednia: Niezależne zawieszenie.
Waga: Nadwozie 30g, podwozie (bez magnesów) 65g
Test jazdy
Jeździłem samochodem na naszym 28-metrowym torze klubowym Carrera. Z magnesami pojazd trzyma się toru zgodnie z oczekiwaniami - choć można nawet driftować! Test bez magnesów wydaje mi się bardziej interesujący i sensowny:
Opony przeszlifowałem bardzo lekko na desce szlifierskiej i minimalnie połamałem krawędzie. Kwestia mniej niż 2 minut. Przyczepność opon nie jest zwodnicza: mają bardzo dobrą przyczepność. Efekt przyspieszania i hamowania jest nadal w porządku - w końcu średnica koła jest dość duża. Możliwe jest szybkie, kontrolowane pokonywanie zakrętów, a pojazd jest również dość szybki na prostych - chociaż potrzebne są odpowiednio długie proste. Niski poziom hałasu podczas jazdy jest również bardzo przyjemny.
W porównaniu z McLarenem M20:
Mój sceptycyzm dotyczący różnych silników i średnic tylnych kół nie potwierdził się. Byliśmy w stanie przejechać wiele okrążeń na tym długim torze obok siebie. McLaren ma niewielką przewagę podczas przyspieszania i hamowania, choćby ze względu na mniejszą masę. Porsche 917/30 osiąga nieco wyższą prędkość. Umożliwia to prowadzenie całkiem wyrównanych i ekscytujących wyścigów bez żadnego majsterkowania (z wyjątkiem usuwania magnesów i szlifowania opon). W każdym razie widzę potencjał optymalizacji Porsche 917/30 w nadwoziu. Można/powinno się zaoszczędzić jeszcze kilka gramów.
LolaT260, Porsche 917/10 lub Shadow DN2 mogą być użyte jako uzupełnienie vintage. Jeśli nie widzisz tego tak wąsko, Ferrari 512M, 612P lub 350CanAm również byłyby miłym dodatkiem wizualnym.
CoMod martinmm
