Testrapport van CoMod JoergW over de Carrera Evo/D132 Morgan Aeromax
(27293 u. 30470/30471)
Je zou bijna denken dat je naar een Morgan uit de jaren 70 kijkt, maar dit is de nieuwste telg in de traditionele familie, die het publiek in verrukking bracht op de Autosalon van Genève in 2005. Het was eigenlijk de bedoeling dat het model eenmalig zou blijven, maar er wordt nu een licht aangepaste auto geproduceerd in een oplage van 100 stuks. De laatste exemplaren moeten worden geleverd voor de 100e verjaardag van het bedrijf in 2009.
Uiterlijk:
Beide voertuigen komen vrij goed overeen met het echte model, de proporties zijn behouden, ook al lijkt het echte voertuig groter. De Aeromax ziet er aanzienlijk gespierder en gedrongen uit dan de Plus-8, maar dit doet niets af aan de positieve algemene indruk. Het metallic effect van de groene versie is naar mijn smaak iets te uitgesproken. Het hoogtepunt van beide varianten zijn duidelijk de liefdevol ontworpen bestuurdersfiguren.
Technologie:
De voertuigen hebben een aangenaam laag zwaartepunt. In combinatie met het nieuwe chassis, met name het grotere zwenkbereik van de geleidekiel, kunnen goede tot zeer goede rijeigenschappen worden verwacht. De onafhankelijke wielophanging maakt langsporige voorwielen mogelijk, zodat hier geen remeffect te verwachten is. Deze Morgan heeft ook geen verlichting, wat vooral digitale fans zullen missen, omdat de tankfunctie veel gemakkelijker te gebruiken is met verlichting.
Vakmanschap:
Hier valt weinig op aan te merken. De verlijming van de tweedelige velg kan onevenwichtigheden veroorzaken die achteraf moeilijk te herstellen zijn.
Rijgedrag:
De positieve effecten van de Aeromax, zoals het lage zwaartepunt en het verbeterde stuurkielvlak, worden duidelijk tenietgedaan door de bandenkeuze. In overeenstemming met het prototype heeft de Aeromax zeer dunne "low-profile banden". In combinatie met de velgen is niet altijd het volledige contactoppervlak beschikbaar, wat betekent dat voldoende grip niet gegarandeerd is, vooral wanneer er zonder magneet wordt gereden. In principe hebben de banden een normaal gripniveau en kunnen ze worden vergeleken met golfbanden.
Conclusie:
Het voertuig is zeker een leuke afwisseling in het gamma en kan heel goed gecombineerd worden met de Morgan Plus8 op het circuit. Meer dan een eerbetoon aan de verjaardag van het bedrijf met de exotische status zal het op de lange termijn niet kunnen doen. Verzamelaars van aerodynamisch gevormde carrosserieën mogen dit voertuig niet missen.
CoMod JoergW
-----------------------------------------------------------------
Testrapport van CoMod Lotus over de Carrera Evo/D132 Morgan Aeromax
(27293 u. 30470/30471)
De Brit met het Beierse hart!
Retro stijl is in! De beste voorbeelden zijn herinterpretaties van bekende/populaire klassiekers zoals de MINI van Rover/BMW of de 500 van FIAT. Maar er zijn ook autobedrijven (al zijn het er maar een paar) die dit niet hoeven te doen omdat ze al 70 jaar dezelfde auto bouwen en er nog steeds niet ouderwets uitzien. De bekendste vertegenwoordiger is waarschijnlijk de Engelse autofabrikant Morgan, die dit jaar zijn 100e verjaardag viert. En dit merk heeft onder andere de Morgan 4/4 op het programma staan, die al sinds 1935 in vrijwel ongewijzigde vorm wordt geproduceerd. De verrassing was des te groter toen op de Autosalon van Genève in 2005 een studie van het voertuig werd gepresenteerd, die een storm van enthousiasme ontketende onder de fans van het merk. En aangezien de gemiddelde Morgan-rijder nogal conservatief is, wil dat wel wat zeggen.
De Aeromax is gebaseerd op de Morgan Aero 8, die pas in 2002 op de markt kwam. De studie in Genève werd gebouwd voor een vriend van de Morgan-familie, prins Eric Ioan Sturdza, de eigenaar van Banque Baring Brothers Sturdza SA. De overweldigende respons op de auto was voor Morgan aanleiding om de auto in een kleine serie van 100 stuks op de markt te brengen.
Net als zijn voorgangers is de Aeromax gebouwd op een frame van gelamineerd essenhout, de carrosserie is van aluminium en handgemaakt. De auto is een coupé met een hatchback die een opvallende vouw in de middellijn heeft, vergelijkbaar met de Bugatti Atalante; er is veel opbergruimte onder de gedeelde achterruit. Het hart van de auto is de 4,8 liter V8-motor van BMW, die 367 pk levert (met een leeggewicht van slechts 1150 kg).
Als je naar deze cijfers kijkt, heeft CARRERA de AEROMAX zeer trouw aan het origineel gerealiseerd. Het model weegt slechts 84 gram inclusief magneten en is daarmee de lichtste auto in de EVOLUTION en DIGITAG 132 serie. Hierdoor is de Morgan zeer snel en lichtvoetig om mee te rijden. Het nieuwe chassis is een merkbare verbetering: door de onafhankelijke voorwielophanging kan de stabilisatorkiel tussen de vooras worden geplaatst en de stabilisatorkiel zelf loopt zeer soepel. Bovendien voelt het nieuwe chassis niet meer zo "blokkerig" aan als bijvoorbeeld de Manta of de GTi.
De carrosserie zelf is verkrijgbaar in british-racing-groen of antraciet, persoonlijk vind ik de grijze mooier. De auto heeft ook een speciale gimmick: de bestuurder rookt een pijp! Het model hiervoor is naar verluidt geen onbekende in CARRERA-kringen.
Helaas heeft de auto geen lichten, maar daar kun je je overheen zetten, ik stoor me meer aan de ontbrekende dubbele uitlaat. Deze zou de eerste start waarschijnlijk niet hebben overleefd, vandaar dat hij niet op het model te vinden is.
Conclusie:
Een echt ongewone auto die CARRERA naar het circuit heeft gebracht. Maar daarom des te interessanter!
CoMod Lotus
(27293 u. 30470/30471)
Je zou bijna denken dat je naar een Morgan uit de jaren 70 kijkt, maar dit is de nieuwste telg in de traditionele familie, die het publiek in verrukking bracht op de Autosalon van Genève in 2005. Het was eigenlijk de bedoeling dat het model eenmalig zou blijven, maar er wordt nu een licht aangepaste auto geproduceerd in een oplage van 100 stuks. De laatste exemplaren moeten worden geleverd voor de 100e verjaardag van het bedrijf in 2009.
Uiterlijk:
Beide voertuigen komen vrij goed overeen met het echte model, de proporties zijn behouden, ook al lijkt het echte voertuig groter. De Aeromax ziet er aanzienlijk gespierder en gedrongen uit dan de Plus-8, maar dit doet niets af aan de positieve algemene indruk. Het metallic effect van de groene versie is naar mijn smaak iets te uitgesproken. Het hoogtepunt van beide varianten zijn duidelijk de liefdevol ontworpen bestuurdersfiguren.
Technologie:
De voertuigen hebben een aangenaam laag zwaartepunt. In combinatie met het nieuwe chassis, met name het grotere zwenkbereik van de geleidekiel, kunnen goede tot zeer goede rijeigenschappen worden verwacht. De onafhankelijke wielophanging maakt langsporige voorwielen mogelijk, zodat hier geen remeffect te verwachten is. Deze Morgan heeft ook geen verlichting, wat vooral digitale fans zullen missen, omdat de tankfunctie veel gemakkelijker te gebruiken is met verlichting.
Vakmanschap:
Hier valt weinig op aan te merken. De verlijming van de tweedelige velg kan onevenwichtigheden veroorzaken die achteraf moeilijk te herstellen zijn.
Rijgedrag:
De positieve effecten van de Aeromax, zoals het lage zwaartepunt en het verbeterde stuurkielvlak, worden duidelijk tenietgedaan door de bandenkeuze. In overeenstemming met het prototype heeft de Aeromax zeer dunne "low-profile banden". In combinatie met de velgen is niet altijd het volledige contactoppervlak beschikbaar, wat betekent dat voldoende grip niet gegarandeerd is, vooral wanneer er zonder magneet wordt gereden. In principe hebben de banden een normaal gripniveau en kunnen ze worden vergeleken met golfbanden.
Conclusie:
Het voertuig is zeker een leuke afwisseling in het gamma en kan heel goed gecombineerd worden met de Morgan Plus8 op het circuit. Meer dan een eerbetoon aan de verjaardag van het bedrijf met de exotische status zal het op de lange termijn niet kunnen doen. Verzamelaars van aerodynamisch gevormde carrosserieën mogen dit voertuig niet missen.
CoMod JoergW
-----------------------------------------------------------------
Testrapport van CoMod Lotus over de Carrera Evo/D132 Morgan Aeromax
(27293 u. 30470/30471)
De Brit met het Beierse hart!
Retro stijl is in! De beste voorbeelden zijn herinterpretaties van bekende/populaire klassiekers zoals de MINI van Rover/BMW of de 500 van FIAT. Maar er zijn ook autobedrijven (al zijn het er maar een paar) die dit niet hoeven te doen omdat ze al 70 jaar dezelfde auto bouwen en er nog steeds niet ouderwets uitzien. De bekendste vertegenwoordiger is waarschijnlijk de Engelse autofabrikant Morgan, die dit jaar zijn 100e verjaardag viert. En dit merk heeft onder andere de Morgan 4/4 op het programma staan, die al sinds 1935 in vrijwel ongewijzigde vorm wordt geproduceerd. De verrassing was des te groter toen op de Autosalon van Genève in 2005 een studie van het voertuig werd gepresenteerd, die een storm van enthousiasme ontketende onder de fans van het merk. En aangezien de gemiddelde Morgan-rijder nogal conservatief is, wil dat wel wat zeggen.
De Aeromax is gebaseerd op de Morgan Aero 8, die pas in 2002 op de markt kwam. De studie in Genève werd gebouwd voor een vriend van de Morgan-familie, prins Eric Ioan Sturdza, de eigenaar van Banque Baring Brothers Sturdza SA. De overweldigende respons op de auto was voor Morgan aanleiding om de auto in een kleine serie van 100 stuks op de markt te brengen.
Net als zijn voorgangers is de Aeromax gebouwd op een frame van gelamineerd essenhout, de carrosserie is van aluminium en handgemaakt. De auto is een coupé met een hatchback die een opvallende vouw in de middellijn heeft, vergelijkbaar met de Bugatti Atalante; er is veel opbergruimte onder de gedeelde achterruit. Het hart van de auto is de 4,8 liter V8-motor van BMW, die 367 pk levert (met een leeggewicht van slechts 1150 kg).
Als je naar deze cijfers kijkt, heeft CARRERA de AEROMAX zeer trouw aan het origineel gerealiseerd. Het model weegt slechts 84 gram inclusief magneten en is daarmee de lichtste auto in de EVOLUTION en DIGITAG 132 serie. Hierdoor is de Morgan zeer snel en lichtvoetig om mee te rijden. Het nieuwe chassis is een merkbare verbetering: door de onafhankelijke voorwielophanging kan de stabilisatorkiel tussen de vooras worden geplaatst en de stabilisatorkiel zelf loopt zeer soepel. Bovendien voelt het nieuwe chassis niet meer zo "blokkerig" aan als bijvoorbeeld de Manta of de GTi.
De carrosserie zelf is verkrijgbaar in british-racing-groen of antraciet, persoonlijk vind ik de grijze mooier. De auto heeft ook een speciale gimmick: de bestuurder rookt een pijp! Het model hiervoor is naar verluidt geen onbekende in CARRERA-kringen.
Helaas heeft de auto geen lichten, maar daar kun je je overheen zetten, ik stoor me meer aan de ontbrekende dubbele uitlaat. Deze zou de eerste start waarschijnlijk niet hebben overleefd, vandaar dat hij niet op het model te vinden is.
Conclusie:
Een echt ongewone auto die CARRERA naar het circuit heeft gebracht. Maar daarom des te interessanter!
CoMod Lotus
